Een ervaring rijker en een illusie armer

Het is een mooie namiddag en ik heb nog een paar uurtjes om te gaan vissen, proberen nog wat toe te voegen aan de A&M  Fishing competitie gauw de spullen gepakt en naar de waterkant. Gisteren had het veel geregend, het water was enigszins troebel, maar er zat een goede stroming in. Na de eerste paar worpen met een paars blauwe streamer, bleek dat het zicht onder water zo'n 20 cm was. Na een stuw te zijn gepasseerd was de stroming nog sterker, ik viste met mijn #7/8 met een lijn met sinktip van 5 m' deze kon ik dus mooi diep houden.

Vijftig meter na de stuw nog niets gezien, maar nu kwam ik op de plek bij de versmalling, met overhangende takken en een diepe plek. Hier had ik een maand geleden tot tweemaal toe een volger van redelijk formaat, dus ik was super alert, zou zij er nog liggen.

En bam, wat een aanbeet ik zette meteen de haak a la John Uilenberg en hangen.

Of toch niet, vast aan een tak  onder water? Nee er zit beweging in, de vijf meter lijn die ik in de lijnmand had liggen vliegen eruit hand op de spoel, hengel krom tot in het handvat als dit maar goed gaat.  Weer een aantal meters gewonnen, het water is hier nu 2, 5 meter diep.

Er komt wat naar boven, een meerval, en weg is ie weer de diepte in, dit herhaalt zich diverse malen, maar na een dril die een eeuwigheid leek te duren kreeg ik hem of  haar toch tegen de kant van de wetering,wat een bakbeest ik schat zeker 120 cm maar wat nu? Normaliter heb ik vaak lieslaarzen aan, altijd makkelijk kun je iets in het water gaan staan onder aan het talud, nu dus niet en gezien de hoge waterstand zijn de laarzen tekort. Hengel zo ver mogelijk naar achteren talud af tot onderaan, en nu komt het domste een visser kan doen ( ik wist het) pak de leader 40/100vast om er spanning op te houden, een keer goed kopschudden en weg fluocarbon onderlijn streamer en meerval, ik grijp nog naar de vis maar voel hem/ haar alleen even.

Frank van Dulmen